Politiek is iets voor oude witte mannen met een grote mond. Het wordt er de laatste jaren bovendien niet leuker op. Extreme meningen, ruzies op social media en weinig ruimte voor nuance. Wat drijft mij ertoe me in die kringen te bewegen?
Toen ik vanaf 2017 twee keer op de landelijke kandidatenlijst van de ChristenUnie stond, stortte ik me vrijwillig in deze intense wereld. Inmiddels ben ik commissielid voor de Noord-Hollandse fractie en voor de tweede keer lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen.
Vriendinnen vragen mij regelmatig waarom ik dit werk doe. Vlak daarna komt meestal de verzuchting: ‘Ik zou het niet kunnen’ of ‘ik zou het niet wíllen’.
Politiek is aan de buitenkant vaak lelijk. Ruzies tussen concurrerende partijen, financiële schandalen, burn-outs en bedreigingen lijken de boventoon te voeren. De toon in de Tweede Kamer wordt harder en harder met de opkomst van populistische partijen.
Dan kun je denken: ze zoeken het maar uit in Den Haag of in mijn gemeenteraad. Ik heb er niks mee! Bij mij gebeurde het tegenovergestelde. Wat als God van mij als christen vraagt om me in te zetten voor onze maatschappij? Wat als wij onze stem juist moeten laten horen om zout te kunnen zijn?
Dat is niet altijd makkelijk. Zo herinner ik mij een debat in de provincie over de crisis op de woningmarkt. Een commissielid van de PVV zei in zijn bijdrage dat dit komt ‘door ál die asielzoekers die een huis moeten krijgen’.
In een split second moest ik een beslissing nemen: ga ik hierop reageren of laat ik het gaan, ‘want dit kun je van de PVV verwachten’. Ik besloot vriendelijk te reageren met de feiten. Ja, statushouders hebben recht op een woning op onze krappe woningmarkt, dit ging in 2020 om 7% van de beschikbare huurwoningen. Daar had hij niet van terug.
Wat mij persoonlijk drijft om mijn mond open te trekken in de politieke arena, is dat Jezus ons in de Bijbel meerdere malen oproept om op te komen voor mensen die dat zelf niet kunnen. Om de stemmen die niet gehoord worden, een stem te geven.
Moet ik me automatisch conformeren aan de politieke stijl en vuiligheid die ik voorbij zie komen? Is dat iets wat ik mijzelf eigen moet maken om mee te kunnen doen aan het politieke spel? Eerst dacht ik van wel, maar nu weet ik: nee. Ik kan en mag mijzelf blijven. Sterker nog, dat is broodnodig.
Jacinda Ardern, de premier van Nieuw-Zeeland, is voor mij een grote inspiratiebron. Zij heeft gezegd: “To me, leadership is not about necessarily being the loudest in the room, but instead being the bridge, or the thing that is missing in the discussion and trying to build a consensus from there.”
Ik heb besloten politiek te bedrijven op mijn eigen voorwaarden. Ik blijf wie ik ben. Ik speel het spel niet mee als er vals wordt gespeeld. Mijn politieke stijl is die van luisteren, het debat aangaan op basis van feiten en argumentatie. Dat kan op een vriendelijke en verbindende manier. Daar geloof ik in.
Wordt je stem dan wel gehoord? Word je niet overschreeuwd of omver gelopen?
Soms wel en dat is niet leuk. Het is hard werken om in deze lawaaierige arena gehoord te worden. Om zonder moddergooien publiciteit te krijgen. Dat zij zo. De media spelen een cruciale rol: geven zij ook een podium aan zachtere stemmen?
De zegen van onze democratie is dat elke partij spreektijd krijgt. Dan druk ik op het knopje van mijn microfoon en vervolgens is mijn stem luid en duidelijk te horen in de provinciale Statenzaal. Dan mag ik namens mijn partij het woord voeren en alle andere partijen luisteren naar mij. Nog steeds vind ik dat een magisch moment. Mijn stem klinkt. Mijn standpunt wordt gehoord. Genotuleerd. Mijn inbreng is van belang.
Laat de arena waarin jij je beweegt jou niet weerhouden van het laten horen van je stem. Integendeel. Jezus roept ons ertoe op. Daar waar mensen zichzelf belangrijk vinden, zegt Hij: “Als je bij mij hoort, moet je juist voor de minst belangrijke mensen aandacht hebben. Want wat je voor de minst belangrijke mensen doet, dat doe je voor mij.”
Esther Kaper (38) is commissielid voor de ChristenUnie Noord-Holland en lijsttrekker van de ChristenUnie Wijdemeren.
1 gedachte over “Esther Kaper (CU) geeft haar stem aan mensen die niet gehoord worden”
Ik ben onder de indruk van je motivatie om je politiek actief op te stellen en hoe daar woorden aan weet te geven. Ik hoop je stem vaak te mogen horen!