Sanne Poppe van de Feministische Werkplaats houdt een pleidooi voor feminisme. Want wie denkt dat het niet meer nodig is, heeft het mis. Lees de feiten en trek je eigen conclusies.

“Vrouwen zijn onafhankelijk in Nederland toch, ze mogen zelf bepalen wat ze doen? We zijn toch heel ver gekomen als je naar ons verleden kijkt? Het hoeft allemaal niet zo schreeuwerig, het gaat toch goed?”

Die vragen hoor je vaak als het gesprek tijdens bijvoorbeeld een familiefeestje over feminisme gaat. En ja, dat is in zekere zin waar. Het gaat nu veel beter met de emancipatie van vrouwen dan pak ‘m beet 50 jaar geleden, maar het is ook veel te kort door de bocht. Laat me je wat voorbeelden geven:

• Nog altijd verdienen vrouwen 14% minder dan mannen voor hetzelfde werk: de loonkloof.
• Vrouwen besteden 1,5 keer meer tijd aan onbetaald werk (zoals zorg voor de kinderen en het huishouden) dan mannen.
• Menstruatieklachten worden minder serieus genomen door huisartsen en andere zorgmedewerkers. Zo duurt het gemiddeld 7 tot 10 jaar voordat endometriose gediagnosticeerd wordt bij mensen met een baarmoeder.
• Vrouwen hebben 47 procent meer kans om zwaargewond te raken bij een auto-ongeluk, omdat de crashtestdummy waarmee de airbags van een auto getest worden op een standaard mannelijk lichaam is gebaseerd.
• Het koopkrachtverlies van vrouwen na een scheiding is gemiddeld 25 procent, tegenover 0,2 procent bij mannen.
• Tussen de 5 en 7 jaar gaan meisjes zichzelf als minder slim beschouwen dan jongens.
• 26,7 procent van de experts in Nederlands nieuwsmedia is vrouw.

Bron: Women Inc.

Intersectioneel feminisme

En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Want feminisme is er niet alleen om de positie van vrouwen te verbeteren. Feminisme is er ook voor tal van andere intersecties. Mensen van kleur, mensen met een handicap, mensen uit de LHBTIQ+-gemeenschap, mensen die niet maatje 36 hebben, enzovoort. Dit heet intersectioneel feminisme: het feit dat maatschappelijke ongelijkheid zich voordoet langs verschillende assen, die elkaar snijden.

Dit fenomeen werd voor het eerst omschreven door de feministische Amerikaanse jurist Kimberlé Crenshaw. Zo kun je bijvoorbeeld seksisme ervaren als je vrouw bent, maar als je een vrouw van kleur bent, ervaar je daarbovenop ook nog racisme. En zo geldt dat voor alle intersecties. Het is goed om je ervan bewust te zijn dat er meerdere vormen van discriminatie zijn en dat het daarom ook belangrijk is om je te verdiepen in meer dan alleen vrouwenemancipatie.

‘Doe maar normaal…’

Dus. Je maakt je inmiddels boos om de discriminatie die er anno 2022 nota bene nog is? Mooi zo. Dan kun je nu met mij de barricaden op. Oh nee, dat gaat wat te ver, hoor ik je denken. Ik hoef met mijn mening niet per se op de voorgrond te treden.

We hebben in Nederland altijd zo’n mentaliteit van ‘doe maar normaal dan doe je al gek genoeg’. Dat is jammer, want daarmee wordt gelijk van alles de kop ingedrukt. Eigenlijk is het een manier om te zeggen: als je een andere mening hebt of als je je niet houdt aan de ongeschreven regels die de maatschappij op je heeft gelegd, dan hebben we dat liever niet. Dan krijg je hoogstwaarschijnlijk dezelfde vragen naar je hoofd geslingerd als waar ik dit stuk mee begon.

Een feministisch podium

En daar sta je dan, met je mond vol tanden. Althans, dat heb ik vaak. Want eerlijk is eerlijk, ik sta liever ook niet op de voorgrond met mijn mening. En daar zit de crux, want dat hoeft ook helemaal niet. Je kunt je feminisme op die manier uiten die bij jou past. Het enige wat wij medefeministen van je vragen is of je je uit wilt spreken. Spreek je uit als die collega een seksistische grap maakt. Spreek je uit als dat familielid weer eens begint over Zwarte Piet. Spreek je uit als één van je vrienden moet lachen om iemand met een handicap op straat.

Nu denk jij dat je dan allerlei inhoudelijke argumenten paraat moet hebben, maar vaak is een simpele reactie of vraag al genoeg. ‘Ik snap de grap niet. Kun je het uitleggen?’ Want jij hoeft niet altijd degene te zijn die de uitleg geeft over waarom iets geen leuke grap is bijvoorbeeld. Laat die ander zich maar eens in het zweet werken.

Dat is waar je kunt beginnen. Zo laat je een tegengeluid horen, gewoon in je eigen kring (memoriseer bijvoorbeeld een paar van die cijfers die ik net noemde in dat lijstje). Op die manier kunnen we samen echt iets teweegbrengen. En dan zeg jij de volgende keer: ‘Hierom is feminisme is nog hartstikke nodig in Nederland.’

Foto’s: Ditta van Gent fotografie

---

Sanne Poppe (@DeFeministischeWerkplaats) is journalist, feminist en activist. Een heleboel ‘-isten’ dus. Ze heeft van haar hobby haar werk gemaakt, onder andere voor haar eigen Insta-platform De Feministische Werkplaats. Iédereen zou dezelfde kansen moeten hebben en op dezelfde manier behandeld moeten worden, daar strijdt zij voor. Een slechte gewoonte van haar is dat ze het niet kan laten om aan de velletjes rond haar nagels te zitten (en dat heeft al heel wat pijnlijke plekken opgeleverd).